explain

siguro may iba sa inyong magtatanong kung bakit itong kikology ay puro tungkol sa buhay kadramahan ko...
tama... tungkol nga ito sa buhay kadramahan ko...hehehe....
please follow me

muling paglusong 2(hindi ko alam)

tapos na ulit ang time duration ko sa lupa bilang tao...
isa nga pala akong shokoi.umahon lang ako para magserve sa simbang gabi...

iba ang pagahon kong ito. wala nang prinsesang naghihintay sa akin para magbigay ng towel kasi nga basa ako diba? galing dagat nga eh.
wala nang mga kamay paraq hawakan. walal nang "uy msta na?namiss kita ha."
mas malamig ang pagahon ko sa tubig kes nung una. wala na kasing prinsesa sa pang pang. wla nang magbabawal kumain ng matataba at maalat, pipigil uminom ng alak, wala ng magagalit pag nagpagabi ka sa labas at wala nang soundtrack na love song ang aking bawat hakbang. ang raming naiba ngayon, sobra.
pero.......
sa aking pagiging tao na inakala kong magiging drama movie ay may prinsesa akong nakilala. hindi pala iisa lamang ang prinsesa na nageexist sa lupa. sya siguro yung mas masarap pa kausapin kesa sa mga korean nung AYD.oo, tama . may nakilala nga akong bagong prinsesa. nalaman kong madami palang prinsesa sa mundo kahit na walang fairytale castle na makikita dito.
muli na ulit akong sumasaya. parang my soundtrack na ulit yong mga ginagawa ko. ang hindi ko lang alam sa sarili ko ay kung handa na ako magkameron ulit ng prinsesang naghihintay sa muli kong pagahon kasi muli na akong lulusong sa malagkit at kulay green na tubig na aking pinaggalingan. hindi ko alam kung ready syang maghintay sa muli kong pagaahon. hindi ko alam kung gusto ko syang paghintayin... hindi ko alam.

masakit...

masakit labasan ng coke sa ilong...
masakit na pigilan ang paghatching...
masakit magpigil ng pagebs at pagpawisan ng malamig...
masakit malgalag sa 10th floor ng building...
masakit masunburn at magpakamot ng likod...
masakit... masakit lumusung sa malamig na tubig pag alam mo at naranasan mo ang mainit na hanign sa pangpang kahit wala nang prinsesang naghihintay sayo... may hangin pa din at bango ng isang prinsesang walang muka at panagalan...
masakait at hindi ko sya malapitan...

isang masakit na katotohanan

masakit malaman na pwedeng mali ka kahit tama ka...
mahirap malaman ang mga bagay katulad ng trigo, mga formula sa chem at ang redox.
mahirap malaman na talagang walang magic ang mga bagay, depende lang pala sa perspective yon... wlang santa, walang rudolph,walang grinch na sisisra ng pasko kasi ang mga tao din ang sisira nito.
mahirap malaman na matutunaw din lahat ng paninidigan mo at magigigng tanga ka sa pagiral sa mundo...
mahirap ang katotohanan na sinabi sayo ng kaibigan mo na hindi mo matanggap hanggang ngayon...kasi naniniwala ka na hindi ka ganon.

"tol lalake lang tayo na may iisang puso at dalwang itlog..."

ang muling paglusong

isa akong shokoy. male counterpart ng mga mgagandang sirena ang punagkaiba lang namin ay magagnda sila at kaakit akit kung baga kami ay hindi delightable to the senses. pangit kami kung paano nyo maimagine ang kapangitan namin ay ganoon kami. may kaliskis, malangsa at may ulo ng isda.
oo, shokoi kami pag nasa tubig ngunit may panahon kaming umaahon sa lupa para maging tao. para makisalimuha sa mga tao at mga iniibig namin na sa kabila ng pagiging shokoi namin ay tinanggap kami.
umahon ako sa lupa 2 buwan na ang nakaraan at ngayon muli na ulit akong lulusong at tutubuan ng kaliskis... iiwan ang prinsesang taong minahal namin . iiwanan sila ng pangako ng aming pagbabalik. sana lamang ay nasa pang pang pa sila sa aming pagbalik!

i was...

i was baing crushed...
being burdened by this thing that follows love, commitment.
i was being accuse...
for those thing that never crossed my mind.
i was wimping like a dog...
they not just stepped me on the tail but also in the head, direct, without consideration...

and i was here... yesterday to stay.
and still here today,
and will always be as i have been today and yesterday.

blogger

i am a blogger.
blogging is the air i breathe, the ocean i swim and like all of us distined to the grave, i oath to be buried here...blogspot